Recenzja filmu: Valhalla Rising
dramat, film akcji, film kostiumowy
Reżyseria: Nicolas Winding Refn
Premiera: 04.09.2009 (świat)
Produkcja: Dania, Wielka Brytania
Zagadkowy obraz. Ponure scenerie bezlitosnej Północy, bezkres martwego krajobrazu, dźwięki wywołujące niepokój, minimum słów, przemoc. Zazwyczaj ciężko ogląda mi się filmy, które wymagają od widza więcej niż wymagały od reżysera. Jednak „Valhalla Rising” przełknąłem bez skrzywienia.
Film opowiada historię Jednookiego – wojownika, który jest niewolnikiem Wikingów. Zmuszają go do ciągłych walk. W końcu udaje mu się uciec. Towarzyszy mu chłopiec, który za niego komunikuje się ze światem. Pomiędzy tą dwójką powstaje jakiś rodzaj metafizycznej łączności – Jednooki milczy, jednak dzieciak potrafi odgadywać jego intencje i emocje.
Podczas wędrówki uciekinierzy trafiają na grupę podążającą do Ziemi Świętej. Wraz z nimi wsiadają na statek. Rejs przez spowity mglą ocean jest niczym przejście ze świata żywych do umarłych. Nowy ląd wita ich obojętnością i niezrozumiałymi śladami po rytuałach tutejszych ludów.
Który z tych światów to piekło? Podróżnicy w przypływie rozpaczy tym mianem nazywają nową ziemię. Lecz kraina, z której tu przybyli, nie prezentowała się lepiej. Skalista północ Europy – miejsce nieustannie testujące ich zdolność do przetrwania. Tym bardziej absurdalnie brzmią słowa jednego z wojowników, gdy mówi o Mesjaszu: umarł za to, aby ludzie już nie cierpieli.
W filmie „Valhalla rising” nie ma pocieszenia. Mrok i smutek. Beznadzieja. Nastroje te przenikają każdy kadr, każde ujęcie. Zdjęcia są zaś zrobione fenomenalnie. Ich siła jest ogromna. Mimo braku dialogu i często szczątkowej akcji, rzecz ogląda się bardzo lekko. Ponure piękno tego obrazu urzeka.
Obejrzyj trailer filmu „Valhalla Rising”.
loading...
Piękne zdjęcia! Dawno tak oczu nie nasyciłem!
loading...