Tron: Dziedzictwo

Tron: Dziedzictwo (Tron: Legacy)

akcja, sf
Reżyseria: Joseph Kosinski
Produkcja: USA
Data premiery: 25. 12. 2010 (Polska) 05. 12. 2010 (Świat)
Dystrybutor: Forum Film Poland Sp. z o.o.

Niewiele już pamiętam z pierwszej wersji „Trona”. W głowie zostało mi jedynie wspomnienie sterylnego świata i wyścig futurystycznych motorów zostawiających za sobę nieprzenikalną smugę, o którą przeciwnik mógł się rozbić niczym o ścianę. Siadając więc w sali kinowej do nowej części – „Tron: Dziedzictwo” – tak naprawdę nie oczekiwałem przywoływania sentymentów. Przede wszystkim byłem ciekawy, co po „Matrixie” można wykrzesać z tego tematu.

Wrażenia po seansie miałem mieszane. Prawdę mówiąc, to ocena filmu zależy od tego jak się do niego nastawię. Jeżeli będzie to oczekiwanie poważnej, głębokiej historii z intrygującym scenariuszem, to „Tron: Dziedzictwo” leży i kwiczy. Nic mu nie jest w stanie pomóc, nawet technologia 3D, którą filmowcy zaczynają traktować jako panaceum na brak pomysłów.

Druga opcja – na film mogę też spojrzeć jako bajkę. Wtedy okazuje się, że historia jest interesująca. Schematyczna akcja, schematyczne charaktery, schematyczne konflikty – mam całą tradycyjną strukturę baśniowej fabuły. Atrakcyjność projektu podnosi to, że archaiczna konstrukcja zostaje połączona z nowoczesną estetyką i biblijną metaforyką. Opowieść nie zaskakuje, ale wiedzie nas poprzez dobrze znane zakręty fabularne, urzekając fajerwerkami efektów specjalnych.

Czy warto było? Raczej tak, choć, jak zaznaczyłem, nie powinno się po tym filmie spodziewać zbyt ambitnego przekazu. To historia dla dzieci, opowiedziana z takim rozmachem, że można z dziećmi przejść się do kina. Estetyka świata jest ciekawa, efekty dobre, 3D jest, no i ścieżka dźwiękowa – to jest najmocniejszy punkt tej produkcji. Daft Punk odwalił kawał świetnej roboty! Muzyka zapada w pamięci i jest tym elementem filmu, do którego chce się powrócić.

Tron: Dziedzictwo, 5.0 out of 5 based on 1 rating