Tańcząc w ciemnościach – recenzja filmu

Recenzja filmu: Tańcząc w ciemnościach (Dancer in the Dark)

dramat, musical
Reżyseria: Lars von Trier
Scenariusz: Lars von Trier
Premiera: 20.10.2000 (Polska) 17.05.2000 (świat)
Produkcja: Argentyna, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Islandia, Niemcy, Norwegia, Szwecja, USA, Wielka Brytania, Włochy

Najsłynniejsza islandzka piosenkarka Björk w niezwykłej kreacji! Ten przejmujący film to gratka dla miłośników dobrej muzyki oraz kinomanów, którzy cenią sobie ambitne kino, w tym genialne filmy Larsa von Triera.

Selma jest imigrantką ze Wschodniej Europy, która przybywa do Stanów Zjednoczonych wyłącznie w jednym celu. Ciężko pracując w jednej z tamtejszych fabryk, chce zebrać pieniądze potrzebne na operację syna. 13-letni Gene odziedziczył po niej chorobę oczu, która prowadzi do całkowitej ślepoty. Niestety, wielki wysiłek wkładany w pracę powoduje, że wada wzroku Selmy drastycznie się pogłębia. Kobieta odkłada każdy zarobiony cent, jednak ze względu na stan zdrowia, musi kłamać, by udało jej się utrzymać stanowisko w zakładzie pracy.

Jedynym sposobem Selmy na ucieczkę od przytłaczających ją problemów, jest zatapianie się w wyimaginowanym świecie. Bohaterka jest w nim gwiazdą musicalu, może oddawać się dźwiękom, które ukazują jej emocje, może śpiewać, tańczyć, słuchać i… choć przez moment być szczęśliwą.

Film  jest ostatnią częścią wyjątkowej trylogii reżysera pt. „Złote Serce”, która traktuje o wspaniałych kobietach, ich uczuciach, marzeniach, podkreślając ich tkliwość i jednoczesną, niesamowitą siłę. Mimo tego, że tematycznie jest zbliżony do poprzednich obrazów, to jednak widać wyraźne różnice w technice jego tworzenia. Przede wszystkim, w przeciwieństwie do poprzednich filmów, jest on musicalem, co sprawia, że reżyser mógł wykorzystać w nim więcej środków wyrazu.

Nie tylko prezentowana fabuła, ale też głos wokalistki, taniec, melodie – wszystko to tworzy nietuzinkowy klimat. Przygnębiająca historia przeplatana jest muzyką dającą ukojenie, a to pozwala w zaskakujący sposób grać emocjami widza, które ostatecznie, zostaną wystawione na ciężką próbę. Znając von Triera wydaje nam się, że wiemy, co będzie dalej, sami niedowierzamy, że film skończy się w ten sposób, ale chwilę później jesteśmy pewni, że jednak historia potoczy się inaczej.

Różnice nastrojów pomiędzy rzeczywistością a musicalem są bardzo silnie odczuwane przez widza. Uświadamiają nam tym samym zawiłość ludzkiego życia i uświadamiają, jak wiele uczuć może się w nas kłębić każdego dnia. Jednocześnie, film ten wzrusza poświęceniem matki, która dla swojego syna jest w stanie zrobić absolutnie wszystko i chwilami skłania nas do refleksji nad tym, jak wiele sami moglibyśmy znieść, by ratować osobę, którą kochamy.

„Tańcząc w ciemnościach” przyniósł von Trierowi upragnioną Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes, której, mimo nominacji, nie otrzymał przy poprzednich obrazach. Za rolę dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej wręczono ją również Björk, dla której była to z pewnością najlepsza życiowa rola.

„Tańcząc w ciemnościach” na stałe zapisał się w historii kinematografii i z pewnością można nazwać go klasykiem. To wystarczy, by stał się godny obejrzenia. Każdy miłośnik kina powinien go zobaczyć. Każdy miłośnik dobrego kina go doceni.

Obejrzyj zwiastun filmu „Tańcząc w ciemnościach”.