Pan i Pani Kiler

Pan i Pani Kiler (2010)

komedia, film  sensacyjny
Reżyseria: Robert Luketic
Produkcja: USA
Data premiery:  04-06-2010 (Polska) 01-06-2010 (Świat)
Dystrybutor: Lions Gate, Kino Świat

Kolejna niezła superkomedia znanego reżysera Roberta Luketica to okazja do przypomnienia sobie, czym tak naprawdę jest ten właśnie gatunek. Film zaskakuje od samego początku i tak jest do ostatniej niemal sceny. Pan i Pani Kiler to przemieszanie wielu gatunków, co dzięki talentowi i zaangażowaniu reżysera wyszło tej produkcji na dobre. Konwencja komedii, dobrego kryminału, łzawego i wzruszającego romansu. Bardzo ciekawym zabiegiem, okazało się także wplecenie w scenariusz i akcję filmu elementów groteski, co nadało całości niepowtarzalności, ale i pewnego smaczku.

Akcja filmu rozgrywa się na przedmieściach Riwiery Francuskiej. Oto seksowna, wybitna specjalistka w dziedzinie informatyki, nagle rozstaje się ze swoją wielką miłością. Aby odpocząć i nabrać sił, wybiera się wraz z rodzicami na urlop. W czasie wyjazdu poznaje mężczyznę swoich marzeń i chociaż nasza bohaterka nie wierzy, że kiedykolwiek będzie szczęśliwie zakochana – los szykuje jej niespodziankę: Jen wychodzi za mąż za swój ideał.

Wszystko w życiu małżonków układa się po ich myśli. Jest namiętnie, kolorowo, bardzo sympatycznie. Aż do czasu kiedy … w dzień 32 urodzin Spencera dochodzi do próby jego zamordowania. Od tego dnia życie małżonków na miłym i dość odludnym przedmieściu, staje się pasmem nieprzewidywalnych wydarzeń i zwrotów akcji. Okazuje się wszak, że Spencer zataił przed Jen fakt, iż swego czasu był… tajnym superszpiegiem i płatnym mordercą. A teraz musi wraz z żoną uciekać przed wcale nie wesołymi zawodowymi zabójcami.

Film ogląda się bardzo przyjemnie, choć fabuła nie jest nowa i nie grzeszy jakąś szczególną inteligencją. Mimo lekkiej momentami przewidywalności – nie brak scen ani powodów do śmiechu. Nie brak także chwil napięcia i oczekiwania na to, co będzie dalej. Zastrzeżeń nie budzi także wyśmienita gra aktorska głównych bohaterów.

Warto pójść – na chwilę uśmiechu i oddechu od codzienności.

Pan i Pani Kiler, 3.0 out of 5 based on 2 ratings