Czarny balet (recenzja filmu Czarny łabędź)

Recenzja filmu: Czarny łabędź (Black Swan)

dramat, psychologiczny
Reżyser: Darren Aronofsky
Data premiery: 01.09.2010 (świat), 21.01.2011 (Polska)
Produkcja: USA

„Czarny łabędź” to kolejny film Darrena Aronofsky’ego. Tak jak poprzednie jego dzieła (np. „Pi”, „Źródło” czy „Requiem dla snu”) mamy tu do czynienia z silnym oderwaniem się od rzeczywistości i pułapką własnego, uwierającego ciała. Niemal każdy bohater tego reżysera chce wyjść poza ten świat i uciec od materii własnej egzystencji.

Fabuła „Czarnego łabędzia” opiera się na demonizmie sztuki, którego podstawą jest obsesja ciała. Przedstawiona jest w nim historia baletnicy Niny (Natalie Portman), która tańczy w jednym z najlepszych zespołów tanecznych w Nowym Jorku. W szkole baletowej panuje wyrachowanie i chęć pogrążenia rywalek. Momentem najbardziej krytycznym okazuje się rozpoczęcie poszukiwań do podwójnej roli w „Jeziorze Łabędzim”. Główną postacią w tym klasycznym balecie jest Odetta (niewinny biały łabędź) i jej bliźniacza Odylia (mroczny czarny łabędź). Osobowość Niny pasuje jedynie do roli tego pierwszego oblicza. Baletnica podejmuje walkę z samą sobą i desperacko próbuje odnaleźć swoją ciemną stronę. Od tej pory Nina wpada w obsesję, która z czasem zamienia się w psychozę i szaleństwo.

Film wciąga już od samego początku, ukazując chore relacje Niny z jej matką. Dziewczyna zawieszona jest między morderczymi treningami w pracy a domem, w którym rządzi apodyktyczna, niespełniona matka. Baletnica doskonale panuje nad swoim wytresowanym ciałem i nad każdym jego ruchem. Jest precyzyjnym narzędziem w rękach matki (Barbara Hershey) oraz trenera (Vincent Cassel). Instruktor tańca tłumaczy jej, że perfekcja to umiejętność zatracenia się. Niestety Nina nie jest do tego zdolna, gdyż jej życiem rządzi samokontrola. Dziewczyna zaczyna się zmieniać w momencie przybycia do zespołu nowej swobodnej i wyzywającej baletnicy- Lily (Mila Kunis).

Aronofsky sprowadza fabułę „Czarnego łabędzia” do prób całkowitego uwolnienia się od fizyczności i oderwania się od rzeczywistości. Całość podsyca naturalizm ujęć.

Dzieło to godne jest polecenia nie tylko z uwagi na wyśmienitą grę Natalie Portman (zdobywczyni Oscara za ten film w 2011 roku), ale również ze względu na motyw ukazanego połączenia sztuki z pogłębiającym się obłędem głównej bohaterki.

 

Obejrzyj trailer filmu „Czarny łabędź”.

Czarny balet (recenzja filmu Czarny łabędź), 3.7 out of 5 based on 3 ratings