Samoloty – recenzja filmu

Recenzja filmu: Samoloty (Planes)

film familijny, animacja, bajka, komedia, przygodowy
Reżyseria: Klay Hall
Scenariusz: Jeffrey M. Howard
Premiera: 05.08.2013 (świat), 15.08.2013 (Polska)
Produkcja: USA

„Samoloty”, czy odgrzewany scenariusz zachwyca?

Po kasowych sukcesach filmów „Auta” i „Auta 2” Disney przedstawia „Samoloty”. Bajka przeznaczona jest zarówno dla dzieci, jak i widzów dorosłych. Taką informację przynajmniej znajdziemy w większości opisów tego filmu.

Ile auta w samolocie…

O ile scenariusz „Aut”, czy jego drugiej części był dynamiczny i wciągający, o tyle oglądając latające samoloty człowiek odnosi czasami wrażenie swoistego déjà vu.

Zamysłem twórców było stworzenie kolejnej kasowej produkcji, w której zarówno dorośli, jak i ich pociechy znajdą coś dla siebie. Niestety powstała animacja zachwyciła tylko młodsze pokolenie.

Schemat poczynań głównego bohatera, małego rolniczego samolotu imieniem Dusty Popylacz, jest w dużej części powielonym zachowaniem ZygZaka McOueena. Ponownie napotykamy na wątek zetknięcia się dwóch skrajnych środowisk. Z jednej strony biedna rolnicza okolica, stare samoloty i nasza główna postać – mały samolocik rozpylający nawóz. Po drugiej zaś stronie piękne i zadbane samoloty sportowe, które są obrazem świata bogatego i cywilizowanego. Czy nie podobnie było w Chłodnicy Górskiej, do której trafił McQueen ?

Zachowany zostaje również schemat wielkiego i trudnego do realizacji marzenia. Dusty pragnie wziąć udział w prestiżowym wyścigu „Lot dookoła globu”. Chociaż zdaje sobie sprawę z faktu, iż nie jest samolotem wyścigowym, uparcie ćwiczy całymi godzinami powietrzne wiraże. A jego poczynaniom bacznie przygląda się Skipper Riley, stary wojskowy samolot. W czasie przygotowań do zawodów stanie się on mentorem Popylacza. Jest to kolejne podobieństwo do poprzedniej produkcji o samochodach.

W ciągu kolejnych minut filmu dowiemy się, że dzięki ciężkiej pracy i wierze w sukces, każde marzenie można spełnić. Po raz kolejny twórcy „Samolotów” przypomną widzom, że w dążeniu do celu liczy się upór, jak i wsparcie przyjaciół. Mały Dusty w trakcie wyścigów będzie musiał pokonać swój lęk przed wysokością, a także nauczyć się, że nie wszystkim można ufać.

Prostsza fabuła ewidentnie stworzona jest pod młodszego widza. Nie odnajdziemy tu dwuznacznych zwrotów i aluzji, znanych nam z „Aut”, a które rozumiał tylko widz dorosły. Reguły filmu są proste i niezbyt skomplikowane. Jedyną aluzja, jaka występuje w filmie, to sposób przedstawienia stereotypów dotyczących innych narodowości. Wśród uczestników wielkiego lotu znajdziemy piękną Rochelle. Cała pomalowana na różowy kolor dumnie reprezentuje Francję. Zawsze pozostaje słodka i nieco tajemnicza. Jak na prawdziwą paryską damę przystało. Jej zupełne przeciwieństwo stanowi El Chupacabra. Zielono-czerwony samolot z wielkim silnikiem i jeszcze większym temperamentem. Dumny reprezentant Meksyku jest uosobieniem wszystkich latynoskich cech charakteru. Kochliwy, głośny i nieco butny zostanie najlepszym przyjacielem Dusty’ego.

A może zachwyca…

Widzowie dorośli nieco odczują powielający się scenariusz z poprzednich produkcji. Te same schematy działań oraz znany od samego początku finał nie zwalają z nóg. Film jest prosty, bez aluzji i odniesień do zdarzeń współczesnych. Zawiera jasny przekaz – trzeba mieć marzenia i robić wszystko, żeby się spełniły. Nie można jednak zapominać o innych, a w przyjaciołach zawsze można znaleźć oparcie i pocieszenie. Morał znany widzom dorosłym od zawsze… ale warto sobie czasem o nim przypomnieć.

Obejrzyj zwiastun bajki „Samoloty”.