5 rozbitych kamer – recenzja filmu

Recenzja filmu: 5 rozbitych kamer (5 Broken Cameras)

film dokumentalny
Reżyseria: Emad Burnat, Guy Davidi
Scenariusz: Guy Davidi
Premiera: 11.2011 (świat), 25.01.2013 (Polska)
Produkcja: Francja, Izrael, Palestyna

Emad – rolnik pochodzący z Palestyny postanawia udokumentować walkę swojej wioski z izraelską opresją. Do tego celu używa aż pięciu kamer, przy czym każda z nich ostatecznie uległa jakimś uszkodzeniom…

Jednocześnie jest to pięć różnych perspektyw pokazujących rozmaite oblicza sytuacji na zachodnim Wybrzeżu. Pierwsza kamera wytrzymała zimę, wiosną zniszczyła ją gumowa kulka z karabinu. Drugą roztrzaskał jeden z Izraelczyków, trzecią zestrzelono, czwarta uległa zniszczeniu w wypadku (zderzenie samochodu operatora z wojskową barykadą), piąta również oberwała z broni pneumatycznej.

Emad Burnat posiada jeszcze szóstą kamerę, która podobno działa do teraz. Co ważne, film został nominowany do Oscara.

Rodzinna wioska Emada – Bil’in leży niedaleko Strefy Gazy i zaistniała w świecie już jakiś czas temu jako symbol oporu. Ciekawa jest geneza tego reportażu. Początkowo Emat chciał dokumentować życie swojego kilkuletniego syna. Kamera zarejestrowała jednak ważne wydarzenia – najpierw buldożery wyrywające zasadzone przez rolników drzewa oliwne, później budowę muru oddzielającego Żydów od Palestyńczyków, aż po krwawe demonstracje.

Co urzeka w tej relacji? Na pewno zaskakujący zmysł narracyjny Emada, cały polot oraz umiejętności techniczne. Dzięki współpracy z doświadczonym montażystą wyłuskana została rama konstrukcyjna dla tej niezwykłej opowieści.

Ujęcia każdej z pięciu kamer kładą nacisk na coś innego. Film odbiega od formy typowego dokumentu i to zachęca do jego zobaczenia. Sam twórca uznaje go za formę terapii dla siebie i innych. Jest to ciekawie opowiedziana historia, której poszczególne wątki widzimy w codziennych wiadomościach.